Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι η 4η κύρια αιτία των θανάτου από καρκίνο στους άνδρες και γυναίκες στις ΗΠΑ, αλλά αναμένεται να γίνει η 2η συχνότερη αιτία σε λίγα χρόνια. Το αδενοκαρκίνωμα είναι υπεύθυνο για το 85% όλων των κακοήθων όγκων του παγκρέατος.
Παράγοντες κινδύνου είναι το κάπνισμα, η δίαιτα πλούσια σε κόκκινο κρέας και λιπαρά, ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρονία παγκρεατίτιδα και το οικογενειακό ιστορικό. Η διάγνωσή γίνεται με αξονική και μαγνητική τομογραφία. Η θεραπεία είναι κυρίως χειρουργική αλλά εξαρτάται από την εντόπιση και την επέκταση του όγκου (σταδιοποίηση). Περίπου 60-80% των ασθενών έχουν προχωρημένο καρκίνο την στιγμή της διάγνωσης. Μόνο 20-40% είναι υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση.
Κατά την σταδιοποίηση, οι ασθενείς κατατάσσονται στις ακόλουθες τρεις ομάδες:
- Χειρουργικά εξαιρέσιμος καρκίνος του παγκρέατος
- Τοπικά προχωρημένος καρκίνος του παγκρέατος (locally advanced cancer)
- Μεταστατικός καρκίνος του παγκρέατος
Ο τύπος της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από τη θέση του όγκου. Για τους όγκους που βρίσκονται στην κεφαλή του παγκρέατος, η επέμβαση Whipple είναι απαραίτητη. Οι ασθενείς των οποίων οι όγκοι βρίσκονται στο σώμα και την ουρά του παγκρέατος, η περιφερική παγκρεατεκτομή μαζί με την αφαίρεση του σπληνός ειναι η πιο κατάλληλη μορφή χειρουργικής θεραπείας.
Όλοι οι ασθενείς που χειρουργούνται, θα πρέπει να υποβληθούν και σε χημειοθεραπεία ή/και ακτινοβολία μετά από τη χειρουργική επέμβαση.
Η διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση των ασθενών με καρκίνο του παγκρέατος, λόγω της πολυπλοκότητας της νόσου, απαιτεί συνεργασία πολλών ειδικοτήτων (ομάδος ιατρών), εξειδικευμένων στα νοσήματα παγκρέατος.