Σε πολλές περιπτώσεις δημιουργούνται στενώσεις στο πεπτικό σύστημα, οι οποίες περιορίζουν την διαβατότητα του περιεχομένου και οδηγούν σε απόφραξη. Οι στενώσεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής, ελκών, όγκων, φαρμακευτικής δράσης ή χειρουργικών επεμβάσεων. Αντιστοίχως μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.

Στο στομάχι για παράδειγμα, ελκη ή χρόνια γαστρίτιδα μπορεί να δημιουργήσουν στένωση του πυλωρού, με αποτέλεσμα εμέτους. Αντιστοίχως η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση στον οισοφάγο δημιουργεί στενώσεις και δυσκολία στην κατάποση της τροφής. Στα χοληφόρα μπορεί να δημιουργηθεί ίκτερος ενώ στο παχύ ή λεπτό έντερο, ειλεός.

Ο αιτιολογικός μηχανισμός των στενώσεων είναι συνήθως η δημιουργία ουλής, πράγμα που αποκλείει την αυτόματη ίαση. Επιπλέον η στένωση επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση τους γίνεται είτε με συντηρητικό είτε με χειρουργικό τρόπο. Ο συντηρητικός περιλαμβάνει τη χρήση πλαστικών στεντ αυξανόμενης διαμέτρου στα χοληφόρα, πλαστικών βιοδιασπώμενων (biodegradable) στεντ στον οισοφάγο, ή μόνιμων μεταλλικών στεντ αν η αιτία είναι κακοήθης. Σε καλοήθεις περιπτώσεις συχνά επιχειρείται διαστολή με ειδικό μπαλόνι διαστολής του οργάνου. Σ’ αυτή την κατηγορία εμπίπτουν η αχαλασία ή η πεπτική στένωση του οισοφάγου, η πυλωρική στένωση από νόσο πεπτικού έλκους, η μετεγχειρητική στένωση του παχέος ή του οισοφάγου κλπ.